Depressief door zichzelf

Mensen willen me niet meer zien
ik heb geen vrienden meer
teveel verdriet
sla mijn ogen neer

In de zetel zit ik voor me uit te staren
elke seconde, minuut, uur van de dag
erg is het te moeten verjaren
doodgaan is het enige wat ik nog mag

Niemand komt bij mij op bezoek
zoveel pijn heb ik in mijn leven
de hele dag zit ik in de hoek
zou het liever opgeven

Ik haat mezelf om wie ik ben
heb nog nooit iets goed gedaan
niemand vind het leuk dat men mij kent
waarom moet ik op deze wereld staan

Depressief
ben zo’n slecht mens
ik ben niet vriendelijk en lief
ken geen enkele grens

Heb die altijd overschreden
daarom joeg ik de mensen weg
ik heb al jaren zo geleden
dat is wat ik als laatste uitleg